|
StorOfsin's herjingo i Heidalè |
|
 |
Amund Horgje's tunge lagnadHeidale gjekk Skriunn
xxxI Heidale gjekk Skriunn paa baae Sio ette heile Dale så langt upp, som aat Heringsta. Lenger upp gjekk de ingor stor Skriu førr de bar langt uppi Skogbygde. Men Smaa-Skriu seig de ut paa kaar Gard i di bratte Aakrom saa Gardann vart styggt avreidde. Sy-Stugo og Uppi-Stugo Fouksta va den Gongen ihop-bygde; i Uppi-Stugun ljøp alle Huse av og i Sy-Stugun sto de att ei Stugu. Alle Garde i Nerdale sleit fælt te Ska'e og her gjekk de te te otte Menneskjo, ou. I tvo Plasse, Rustranndin og Nils-ranndin umkomst de sjoug Liv og de ottande va eine Son paa Horgje, han Ommon. Og han Ommon Horgje fekk ein stusle Skjølna fraa Verd'n, stakkars Kar. .pnPaa Horgje ha døm ei stor Øy ut-i Sjo'n, som de va eit gjilldt Slætte paa firi Offsa. Um Maargaan den 21de rei' han Ommon og ein Kar me honom ut-paa Øye og vilde slaa ho um Dagen, men trast døm kom ut-paa, bar Sjoe te aa vekse saa utu-maata fort, at døm saag de va rettast, aa kaamaa se 'taa att, snarast dom kunna. Den Kar'n som fylgde 'om Ommon skulde ri'e inn att fyst og saa skulde han jaagaa Øyken ut-paa Øye att aat 'om Ommon. Men Elve ha allt vorte saa stor, at de va berre paa eit Hekte Kar'n greidde se og Øyken vart saa redd, at de sto ikje te, aa faa jaagaa han ut-paa Øye att. Elve kom veltande, større og større te kaar Stonn, Baat fannst de ikje i Bygden og hell-ikje va de tenkje paa, aa ro -- saales sto de ikje i Menneskje-Magt lenger, aa gjeva 'om Ømmon Hjolp: Han lout gaa der aa sjaa paa at Douin akte se nerigar og nerigar inn-paa han, for Elve skjylde lenger og lenger inn-ivi Øye for kaar Blonk. xxxHan Ommon skulde vera den føraste Ongdommen som fannst i Bygden, men no sto han hjolpes-lous og de lout vera me eit Hjerta, han sto og saag heim aat Horgje, onge Guten! Og inne i Stugunn paa Horgje gjekk Mor hans fraa eitt Glas og aat hine og saag han sto ut-paa Øyn me di vissa Doua i Ventom. Ho kjennde ikkje te se lenger men gjekk som fraa se og va'tt Fingre -- ho ha med Gle'e gjeve Hjert'-Blo'e sitt for aa berga Son sin. xxxDe siste døm saag te 'om Ommon, ha han krope uppi ein stor Ouldre som sto paa Øy'n. Ut-paa Natte grov Sjoe ut heile Øye og han Ommon Horgje fannst alder att meir. xxxHøgt uppi Skogbygden brast de ut tvo abragdsle store Jord-Skriu, ei paa kaar Sie aat Elven, midt imot ein-a'an, og møttest i Sjo-Fare. De vart ein slik vand-skapele Dongje me Jord og Stein og Trefang, at de demde upp Elve ei lang Stonn. Men da ho saa brout se igjønom att, kom ho att-veltande som eit rasandes Hav og reinska for Brue heile Dalen ne-igjønom. | Neste | |