|
Side 5 |
|
 |
xxxJou, de va tri Valderse som vilde ha «Grunn-Løt»; døm sporde han Per kaa han va te Kar og um han kjennde «'o Hans i Heringsta». Nei, han gjorde ikje de, han Per, men elles skulde di Karann faa Fan hell og ikje «Grunn-Løt». Jou, han ha fellt Dyre «paa Valdris-Eige og no ska me ha Løt me dikka, Kar», meinte døm, og da han Per va stri, va de Ein som gav 'om ein Støyt for Bringa. Me di saamaa reiste Heringsta'n se og kom framskjotande - men da vart de ein snar Skjølna': Valdersann la te Sprangs som um døm ha seett Styggen sjøl. xxxEin kan tenkje se, at Valdersann va hutuge paa han Hans og ynskte eingong aa faatt dengt han dugele og kome «att-ve hono lite me Knive». Jou, saa va de ein Houst, han kom i Lag me nogre Valderse i Reins-Fjelle og fylgde døm i lang Ti'; døm laag i Heimdale og dessa Valdersann va ferme Kare paa all Vis som han Hans likte aa halde Lag me og hell ikje va døm like te, aa bera naagaa Agg aat honom. Den eine Valders'n skulde gjifte se naar de lei paa Sein-Housten og han ba Stor-Hering-sta'n te Gjestbo's. Han Hans laavaa ut aa kaamaa, men han tenkte som saa, at kom han der, saa kunde de hende, de vart ei orø'le Gjestbo's-Stugu, for han visste de va ikje Venne alle Valderse han raakaa fram-i. xxxSeint paa Houste fekk han Hans Gjestbo's-Bjoing att paa-nytt; han va stygt tvi-raa'og me kaa han skulde gjera ve de. Alle Folk spaadd 'om, at de vart siste Reisa hans, um han gjekk. Men de va harmele aa la Valdersann haa de seja, at han Hans i Heringsta ikje tordes syne se i Valders, ou, og Bru'gommen va han viss paa, vilde 'om ikje anna, hell væl. Og dime slipte han nogre Knive han stakk i Skreppa og gjekk fjell-leies aat Oustre-Sli're. De va ikje skvettin Gut, Heringsta'n. xxxI Gjestbo's-Garde vart han væl imot-tikji 'taa Brur og Bru'gom og allt va godt og væl te um Kvell'n fyste Gjestbo's-Dagen; ette som Karann bar te aa bli drukne, va de ein og a'an som tok te yppe se, og Bror aat Bru'-gome va den, som heldt se hardast fram, han skulde vera baade ein go Kar og ei upp-tamd Slaast-Bikkje. Styre og Stime i Stugun voks ette som Kvell'n lei', de vart ropt uppi Høgt, at no skulde døm syne «'o Stor-Hans i Hering-sta, at Valdersen va Rokke-Bukken» lell, naar de galdt. Han Hans sat inna' Borde me Skreppun paa Ryggje og venta paa, at de skulde brote loust for Aalvor og han sat nok ikje mykjy oferdog, for no visste han, at de va baade Liv og Helse de spøkte um, disom han ikje va Kar te staa se. xxxBest de va slokna alle ljose saa Stugo vart myrk som i ein Sekk. Bru'gomen vart fælin og ropte og ba um, at Ljose maatte bli tenda att trast. | Neste | Førre | Fyrstesida | |